2,60 στα πρακτικα παρακαλώ

 Η Λιάνα είναι φίλη μου από το γυμνάσιο. Ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα όταν μας έβαλε να καθίσουμε δίπλα η κυρία Δεναξά στα θρησκευτικά στην δευτέρα γυμνασίου. Η Λιάνα είχε μεγάλη έφεση στα θρησκευτικά. Μου έλεγε συνέχεια το στόρυ με τον Ιησού και τα παξιμάδια και το κρασί. Και έλεγε συνέχεια πως λάθος τα λέει η εκκλησία, δεν ήταν άρτος αλλά παξιμάδι, αφού, επειδή οι άνθρωποι εκείνον τον καιρό πεινούσαν, και δεν είχανε να φάνε, κάνανε το σκατό τους παξιμάδι και όχι άρτο. Οπότε έβγαζε πολύ μεγαλύτερο νόημα η ιστορία. Το κρασί όμως το είχανε, γιατί ένας μπάρμπας του Παύλου είχε πατητήρι στο υπόγειο, και κέρναγε και κανένα ποτηράκι τους Ρωμαίους που περιφρουρούσαν την περιοχή και τη γλίτωνε. Οπότε παίρναν κι οι μαθητές τα φλασκιά τους τα γεμίζανε, δίνανε και του δασκάλου κι έλεγε ασυναρτησίες και γράφανε όλοι μαζί βιβλία για 4-6 ετών.

Στο λύκειο έκανε μεγάλο αγώνα για να εξεταστεί πανελλαδικά στα θρησκευτικά μιας και ήταν το ατού της, και τελικά, αν και δεν ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά της, το Υπουργείο Παιδείας συμφώνησε να μπει θέμα στην έκθεση σχετικό με τη θρησκεία. Αφού μπήκε και στη θεολογία, όλα πια θα έπρεπε να έχουν πάρει το δρόμο τους. Αλλά οι πειρασμοί συνεχίστηκαν. Και μετά το τέταρτο έτος, η Λιάνα γράφτηκε γιόγκα. Και ασπάστηκε το βουδισμό. Και σταμάτησε τις ιστορίες από τη Βίβλο για να μη γίνει κανένα σκάνδαλο. Μου τις έλεγε πια, μόνο κάτι μεθυσμένα βράδια λίγο πριν την πάρει ο ύπνος στον καναπέ από τα ξίδια.

Τώρα που δυσκόλεψαν όμως οι καιροί, και δεν έχει πια ούτε σκατό να κάνει παξιμάδι, πήρε το ρίσκο να διδάξει θρησκευτικά στη μέση εκπαίδευση. Αλλά είναι πολύ καλή. Τους δείχνει βίντεο, τους ψέλνει, και είναι τρομερά παραστατική. Έχει εφεύρει ένα σωρό γκάτζετς για να κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν το μάθημα (ε, κι επειδή φοβάται μην τη γιαουρτώσουν οι έφηβοι μαθητές της).

Ε και προχτές το βράδυ, που εγώ έκλαιγα στην αγκαλιά της για εκείνον τον τύπο με το σκύλο που σου έλεγα τις προάλλες, μεθύσαμε, εγώ της έλεγα για τον τύπο, εκείνη μου έλεγε για τον Κρίνο, και μας πήρε ο ύπνος στον καναπέ (το κρεβάτι είναι για να κοιμάσαι, λέει η Λιάνα, κι ο καναπές για να σε παίρνει ο ύπνος). Χτες δεν είχε κανονικά μάθημα, παρά στις 12:30, και θα τους έλεγε την παραπάνω ιστορία με το σκατό και το παξιμάδι. Αλλά την παίρνουν 10 η ώρα και της λένε, “11:00 έχεις αναπλήρωση αρρώστησε ο Τάδε”. Σηκώνεται κι η Λιάνα, μου λέει “δεν προλαβαίνω να πάω σπίτι. Χρειάζομαι κρασί και παξιμάδια. Έχεις;”. Ε δεν είχα ρε παιδιά. Είχα γάλα και ένα καρβέλι ψωμί όμως.