Cyber sex. Cyber τι;

Μουνί. Πούτσα. Κώλος. Βυζιά.

Βυζιά μεγάλα, βυζιά με γάλα, βυζιά μικρά, βυζιά στητά. Στημένα βυζιά. Αχιλλέας Μπέος.

Στημένος κώλος. Κωλογλυφάδα, γλυφοκωλάδα, κωλολευτέρης, λευτεροκώλης. Κωλογαμήσι.

Γαμάω. Γαμιέμαι. Γαμιέμαι απο το μουνί. Γαμάει να σε γαμάνε από το μουνί.

Μουνί καπέλο, Μουνί όμορφο, μουνί βρωμικο, μουνί μοσχομυριστό, μουνί αγιόκλημα, μουνί άγιο κλήμα. Μουνί άγιο είχαμε. Παναγιά Μυρτιδιώτισσα, μεγάλη η χάρη της. Χαααάρη; Αρρρρώστια

Κλειτορίδα, κληρωτίδα, κληρώνει. Την είδα απόψε λαϊκά.

Γλυφομούνι, γλύφω μουνί, γλυφτομούνι, γλυψομούνι.

Πίπα, τσιμπούκι, cheap book key, μπουκιτσί, πεοθηλασμός.

Χύσια, χύσια στη μούρη, χύσια καψούρη, χύσια παντού. Στο πάτωμα, στο φροντιστήριο, στο γυμναστήριο, στο ηφαίστειο. Skyline μωρό μου

Μωρό. Μωρά. Μικρά αγοράκια, ροζ κωλαράκια, άτριχα μουστάκια. Δεκαεξάχρονες, δεκατετράχρονες, δεκαοχτούρες.

Θεόδωρος Πάγκαλος.

Κάυλωσα.

Ευχαριστώ

2,60 στα πρακτικα παρακαλώ

 Η Λιάνα είναι φίλη μου από το γυμνάσιο. Ξεκινήσαμε να κάνουμε παρέα όταν μας έβαλε να καθίσουμε δίπλα η κυρία Δεναξά στα θρησκευτικά στην δευτέρα γυμνασίου. Η Λιάνα είχε μεγάλη έφεση στα θρησκευτικά. Μου έλεγε συνέχεια το στόρυ με τον Ιησού και τα παξιμάδια και το κρασί. Και έλεγε συνέχεια πως λάθος τα λέει η εκκλησία, δεν ήταν άρτος αλλά παξιμάδι, αφού, επειδή οι άνθρωποι εκείνον τον καιρό πεινούσαν, και δεν είχανε να φάνε, κάνανε το σκατό τους παξιμάδι και όχι άρτο. Οπότε έβγαζε πολύ μεγαλύτερο νόημα η ιστορία. Το κρασί όμως το είχανε, γιατί ένας μπάρμπας του Παύλου είχε πατητήρι στο υπόγειο, και κέρναγε και κανένα ποτηράκι τους Ρωμαίους που περιφρουρούσαν την περιοχή και τη γλίτωνε. Οπότε παίρναν κι οι μαθητές τα φλασκιά τους τα γεμίζανε, δίνανε και του δασκάλου κι έλεγε ασυναρτησίες και γράφανε όλοι μαζί βιβλία για 4-6 ετών.

Στο λύκειο έκανε μεγάλο αγώνα για να εξεταστεί πανελλαδικά στα θρησκευτικά μιας και ήταν το ατού της, και τελικά, αν και δεν ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά της, το Υπουργείο Παιδείας συμφώνησε να μπει θέμα στην έκθεση σχετικό με τη θρησκεία. Αφού μπήκε και στη θεολογία, όλα πια θα έπρεπε να έχουν πάρει το δρόμο τους. Αλλά οι πειρασμοί συνεχίστηκαν. Και μετά το τέταρτο έτος, η Λιάνα γράφτηκε γιόγκα. Και ασπάστηκε το βουδισμό. Και σταμάτησε τις ιστορίες από τη Βίβλο για να μη γίνει κανένα σκάνδαλο. Μου τις έλεγε πια, μόνο κάτι μεθυσμένα βράδια λίγο πριν την πάρει ο ύπνος στον καναπέ από τα ξίδια.

Τώρα που δυσκόλεψαν όμως οι καιροί, και δεν έχει πια ούτε σκατό να κάνει παξιμάδι, πήρε το ρίσκο να διδάξει θρησκευτικά στη μέση εκπαίδευση. Αλλά είναι πολύ καλή. Τους δείχνει βίντεο, τους ψέλνει, και είναι τρομερά παραστατική. Έχει εφεύρει ένα σωρό γκάτζετς για να κάνει τα παιδιά να αγαπήσουν το μάθημα (ε, κι επειδή φοβάται μην τη γιαουρτώσουν οι έφηβοι μαθητές της).

Ε και προχτές το βράδυ, που εγώ έκλαιγα στην αγκαλιά της για εκείνον τον τύπο με το σκύλο που σου έλεγα τις προάλλες, μεθύσαμε, εγώ της έλεγα για τον τύπο, εκείνη μου έλεγε για τον Κρίνο, και μας πήρε ο ύπνος στον καναπέ (το κρεβάτι είναι για να κοιμάσαι, λέει η Λιάνα, κι ο καναπές για να σε παίρνει ο ύπνος). Χτες δεν είχε κανονικά μάθημα, παρά στις 12:30, και θα τους έλεγε την παραπάνω ιστορία με το σκατό και το παξιμάδι. Αλλά την παίρνουν 10 η ώρα και της λένε, “11:00 έχεις αναπλήρωση αρρώστησε ο Τάδε”. Σηκώνεται κι η Λιάνα, μου λέει “δεν προλαβαίνω να πάω σπίτι. Χρειάζομαι κρασί και παξιμάδια. Έχεις;”. Ε δεν είχα ρε παιδιά. Είχα γάλα και ένα καρβέλι ψωμί όμως.

ξεκάθαρα οι φίλοι όλη την ώρα.

 ...μιάς και είπαμε για inside jokes...

 

Τι κάνει το ρουθούνι μου πάνω στην αιώρα; Ο καπνός σου είναι στο κουβαδάκι μου πάντως.

-Λέγομαι Thievery.

-Κι εγώ Corporation. Θα μας αφήσετε να μπούμε για τη συναυλία μας;

Είναι που εδώ και λίγες εβδομάδες, το μεγαλύτερο ρίσκο που έχει πάρει, είναι μία αμφιβόλου συμφέροντος μετακίνηση στήλης στην πασιέντζα.

Είναι που δεν έχει αέρα και τα κουνούπια αποθρασύνθηκαν κι αποφάσισαν να καλέσουν κάποια φιέστα στο μπούτι μου.

Είναι που, σπανίως μεν, αλλά ένας Vedder δεν φέρνει την άνοιξη.

(Οι αποτυχημένες της σχέσεις είναι το αγαπημένο της θέμα προς συζήτηση. Αυτές, και το αποτυχημένο προϊόν που υποτίθεται πως απωθεί τα κουνούπια, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να σε κάνει να κολλάς από πάνω ως κάτω- ή από κάτω ως πάνω αναλόγως πως θα το χρησιμοποιήσεις.

Είναι που ξεπεράσαμε την πραγματική φιλία και πάμε σούμπιτοι για τη μιγαδική. Έπειτα από τον πίδακα όλα αυτά.

Είναι που αν δεν πάρεις τα αφτιά σου φεύγοντας από το πάρτυ (αργά το μεσημέρι της επομένης), μάλλον φταίει το ότι πέρασες καλά.

Και εκείνη την ώρα είναι που, σηκώνοντας το τηλέφωνο, περιμένεις ακούσεις “νιάου” με giant questionmark στο τέλος.

Και αντ' αυτού, ο λίτης σου σταματάει το αγροτικό γιατί έχεις πάνω ένα ποδήλατο.

Και η κοινοποίηση (ή αλλιώς share για τους λάτρεις της εγγλέζικης) αφορά κάποια Λίτσα Γιαγκούση να αποθεώνει κάποιο αεροπλάνο αν θυμάμαι καλά.

Και μίας που λέγαμε για πάρτυ, που έχω βάλει το ροζ πάρτυ? Δεν είναι στο φάκελο με τις υποβρύχιες. Θα είναι με τις γαμπριάτικες και τα σομπρέρο. Αλλά ο κύριος Σταύρος με την Polaroid έχει κάνει τα κουμάντα του και δε σε απογοητεύει ποτέ.

Θα παραγγείλει λέει μία πίτσα ακόμα, έτσι, πασατέμπο να 'χουμε να τσιμπάμε.

Που νομίζει ότι πάει αυτός ο ρίγας; Μαζί με τη ρώγα δίπλα στη χύτρα! Κι ο Κούλης ο ρίας (από το καρχαρίας)να τσουγκράει μαστίχες με το καπέλο του καπετάνιου.

Μία φάντα μπλε στα παιδιά κερασμένη από μας. Το νεροπίστολο και φύγαμε. Μυρτάκι ήσουνα μαζί μας. Ξεκάθαρα.

Μία μπουρμπουλήθρα μπήκε στο μάτι μου (η μπουρμπουλήθρα γράφεται με “η” όπως με διόρθωσε το open office), και ξέρεις γιατί... Διότι “αυτό δεν είναι βράχος είναι ο Θοδωρής”.