Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011

εεε, λοιπόν!

κλειδωθήκαμε απέξω. κοίταξα από το παράθυρο, δεν τόλμησα να μπω μέσα.
μου χε πει η κόρη μου πως θα μαζευόταν με την παρέα της, γιατί γιόρταζε το κορίτσι της. black light δεν είχανε αλλά παρατήρησα διάφορα αντικείμενα που λαμπυρίζανε-να τανε κομφετί;- όσο η γυναίκα μου εξερευνούσε τον χώρο, όχι επιθεωρητικά, αλλά από ατόφια περιέργεια, μιας και η  έφηβη που κρύβει μέσα της είναι λιγότερο καλά κρυμμένη από τον έφηβο που κρύβω εγώ μέσα μου. πάντως το χριστουγεννιάτικο δέντρο -που σε καμία περίπτωση δεν είναι έλατο- ήταν στη θέση του.

τα δώρα είχαν ανοιχτεί και τα περισσότερα ήταν φορεμένα μεταξύ των οποίων μία γραβάτα-πεοδείκτης, ένα σκουλαρίκι-κουταλάκι του γλυκού, πάρα πάρα πάρα πολύ χρυσόσκονη, διάφορες τιράντες σε διάφορα φωσφοριζέ χρώματα και φαντεζί σχέδια, ένα πλαστικό κράνος σε σχέδιο παραλλαγής και ένα μπίμπιγκαν. να τανε καμιά δεκαριά-δώδεκα άτομα όλα κι όλα και είχανε μπροστά τους ένα κέικ χελωνάκι-μπράουνι. το αγόρι της κόρης μου φορούσε ένα ασημένιο παπιγιόν στα μαλλιά του. του πηγαίνει γάντι. και ο καλύτερος της φίλος-γλύκας φορούσε ένα φούξια στέμμα με παγιέτες. ζήλεψα λίγο. τουλάχιστον η ηλεκτρική σκούπα δεν μαζεύει τη χρυσόσκονη που κρύβεται στο χαλί. χα! και μόλις ανακάλυψα ένα μπουκαλάκι από αυτά που φυσάς και κάνεις μπουρμπουλήθρες και το συγκεκριμένο πιάνει τον μισό νεροχύτη! η ομαδική φωτογραφία πρέπει να τραβήχτηκε αφού ανεβήκαμε στον πάνω όροφο. το αγαπημένο μου, είναι να παρατηρώ αυτόν που βάζει την αντίστροφη μέτρηση και τρέχει να προλάβει να ποζάρει. πάντως η συγκεκριμένη φωτογραφία αποπνέει χριστουγεννιάτικη σιγαλιά.