Η ιστορία του κύκνου που έγινε πουτάνα
Το πιο αστείο απ’ όλα, είναι ότι το Word μου δεν έχει τη λέξη «πουτάνα» και έτσι είμαι αναγκασμένη όσο συντάσσω αυτό το άρθρο, να σκαλώνει το μάτι μου σειρά παρά σειρά στη λέξη πουτάνα που είναι υπογραμμισμένη με το γνωστό κατσαρό κόκκινο του Word. Το απολαμβάνω εδώ που τα λέμε και αυτός είναι ο λόγος που δεν το αποθηκεύω.
Ένας κύκνος λοιπόν σε ένα κανάλι της red light district δεν έχει και πολλές επαγγελματικές διεξόδους. Ή βαρκάρης θα γίνει , ή πουτάνα (να το πάλι το κόκκινο). Ας υποθέσουμε ότι οι αρσενικοί κύκνοι γίνονται βαρκάρηδες και οι θηλυκοί πουτάνες. Τότε, οι μεν, δεν ξεχνάνε κάθε πρωί να φορέσουν το πλατύγυρο καπέλο τους και ίσως κάποιο ριγέ φανελάκι, και οι δε, δεν παραλείπουν το Brazilian wax. Τώρα που το σκέφτομαι, πόσο αφύσικο ακούγεται ένας κύκνος να ασχολείται με το waxing. Αλλά και η κωπηλασία δεν θυμάμαι να ήταν στα φόρτε τους όταν είδα εκείνο το ντοκιμαντέρ. Ίσως χρειαστεί στην επόμενη ανάρτηση να ασχοληθώ με τους πιγκουίνους που τους γνωρίζω λίγο καλύτερα.
Οι πιγκουίνοι είναι τρομερά πλάσματα. Είναι μονογαμικά (είναι πάρα πολύ αστείες οι λέξεις που προκύπτουν , όταν αντί για τον τόνο πατάς το λάμδα-μονογαμικλα πχ) και η μοναδική τους αποστολή είναι να καταφέρουν να μην τους πάρει ο βαρύς χειμώνας (να το πάλι-χειμλωνας) το μικρό τους. Όταν λοιπόν το ένα από τα δύο μέλη του ζεύγους φεύγει για να βρει φαγητό (καλά, on fire σήμερα με τη δυσλεξία- γαφητλο αντί για φαγητό) και επιστρέφει εκεί που είναι το γκρουπάκι μαζεμένο για να ζεσταίνονται, το ζευγάρι του, του τραγουδάει για μπορέσουν να ξανασμίξουν. Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, ίσως χρειαστεί κάποιο ταξίδι στην ανταρκτική πριν την επόμενή μου ανάρτηση για να τους μελετήσω καλύτερα.
Λέγαμε όμως για τις πουτάνες. Ναι, «η πουτάνα που έγινε κύκνος» είναι μαλλον μία ιστορία αγάπης (ή αγλαπης-θα μπορούσα να γράψω ολόκληρη ανάρτηση με το λάμδα στη θέση του τόνου). Δεν μου ήρθε ποτέ όμως κάτι σουρεάλ και έτσι προτίμησα να (και το βήτα στη θέση του νι δίνει αστεία αποτελέσματα) ασχοληθώ με τον «κύκνο που έγινε πουτάνα». Και γράφτηκε αυτό που βλέπετε το οποίο τελικά, μάλλον στους πιγκουίνους αναφέρεται και ίσως πιο τελικά να αποτελεί κάποιο tribute στη δυσλεξία του πληκτρολογίου και τη μαγεία του open office (εκπληκτικά είναι επίσης τα αποτελέσματα που δίνονται όταν γράφεις με λατινικούς χαρακτήρες εν αγνοία σου-πχ η δυσλεξία γίνεται dyslej;ia).
Ίσως χρειαστεί να παρατήσω τη σχολή μου ώστε να ανασυγκροτήσω τη σκέψη μου. Αυτή η εξεταστική έπαιξε περίεργα παιχνίδια με το μυαλό μου.
Τι ακριβώς έχει συμβεί;
